35 yaşında drama öğretmeni olan Raeesa Cooke, Stansted, Essex'te, Matthew ve Zane, 4 ve Astrid, 12 hafta çocuklarıyla birlikte yaşıyor.
İlk hamilelik boyunca bilmeden gestasyonel diyabet (GD) vardı. Her nasılsa, gebeliğin çeşitli aşamalarında üç kan testi negatif çıktı. Tanıyı aldığım ve acil bir bölüm oluşturduğum 39 haftadır. Her şeyi açıkladı - nefes darlığım, bitkinlik ve yemek isteğim. Ve, büyük bebekler, gestasyonel diyabeti olan annenin bir işareti olabileceğinden, oğlumun büyüklüğü (doğumda 10 lb ağırlığında).
>> OKUYUN: GELİŞİM DİYABETLERİ NEDİR?
GD, yine hamile olduğumu öğrendiğimde aklımdaki ilk şeydi. Araştırmamdan ikinci bir bebekle tekrar karşılaşmanın yaygın olduğunu biliyordum. Bu yüzden, glukoz tolerans testim onaylandığında 12 haftadır sürpriz olmadı. Benim için alışılmadık olan ekmek gibi karbonhidratlar için güçlü bir istek duyuyordum. Ama benim ilk deneyimimden sonra, bu sefer başlamış olduğum şeyi çok erken tanımak güzeldi.
Bebeğimi olabildiğince güvende tutacak bir diyete yüzde 100 bağlı kalmaya kararlıydım.
Kan şekeri seviyemi günde birkaç kez ölçmek için parmak delme testi kiti verildi ve bunları kontrol etmek için diyet tavsiyesi verildi. Bebeğimi olabildiğince güvende tutacak bir diyete yüzde 100 vermeyi kararlı buldum. Tavsiye ve yemek planlarını paylaşmak için anneler için çevrimiçi bir forum buldum. Çok değerliydi. Bisküvi gibi işlenmiş şeker tam bir hayırdı ve doğal şekeri meyve gibi kesiyorum. Karbonhidratların doğru dengesini bulmak benim şekerlerimin çok yüksek olmamasıydı. Güçlü kaldım, ama tüm istediğim kekler vardı - özellikle doğum günüm ve evlilik yıldönümüm gibi kutlamalarda.
20 haftada GD'mi idare etmeye yardım etmek için tabletlerimi reçete ettim. İlaç yardımcı oldu, ancak hala şeker yemenin kuralını uyguladı.
Utanmak için, ateşli ve başım dönmeye başladım, sonra bayıldım!
37 haftada, vücudumun her tarafına kaşıntılı hissettim, obstetrik kolestaz denilen bir karaciğer rahatsızlığı için pozitif test ettim. GD'miz ile ilgisizdi, ancak bebeğimin büyüklüğünü ölçtüğü gerçeğiyle birleşince, doktorlar benim için en güvenli seçeneği hissettiler, planlanmış bir c-bölümüydü. Takip eden hafta için rezerve edilmekten mutlu oldum. O sabah saat 7'de Matthew ve ben hastaneye kaldırıldılar. Bir ebe beni ve bebeği kontrol ettikten ve prosedürü kabul eden belgeleri imzaladıktan sonra, bir anestezist elime kanül sokmayı ziyaret etti. Her zaman iğnelerden nefret ettim. Utanmak için, ateşli ve başım dönmeye başladım, sonra bayıldım! Çok geçmeden geldi ve daha iyi hissetmeye başladım!
Sonra, anestezist Matthew ve ben birkaç gülümseyen sağlık görevlisi tarafından karşılandığımız bir tiyatroya doğru yürüdü. Bebeğimle tanışmak konusunda gergin ve heyecanlı hissettim. Yatağa oturdum, anestezi omurgaya enjekte edildiğinde eğildim. Bunu umursamıyorum çünkü bölgeye uyuşturucu sprey uygulanmıştı, yani bir şey hissedemedim. Bundan sonra her şeyin ne kadar hızlı gerçekleştiği şaşırtıcıydı. Personel bana geri dönmeme yardımcı oldu, sonra bacaklarım yavaş yavaş uyuşmaya başladı. Bu garip bir his. Vücudunu hissedebiliyorsun, ama yapamazsın!
Bir ekran yumruğumu koruyordu ve Matthew elimi sıktı. “İzlemek istemiyor musun?” Diye sordum, yarım şaka. Kesin bir hayırdı! Sağlık görevlileri bana güvenip durup, iyi olup olmadığımı sordular. Şimdiye kadar daha rahat hissediyordum, hatta şakalar kırıyordum. İlk bebeğim ile bir c-bölümümün olmasını sağladı, böylece ne bekleyeceğimi biliyordum.
Kafa pelvisimde oldukça uzandı, yani sıkıca yanık olmak zorunda kaldı
Cerrah bebeği çıkarmaya çalışırken bumpumda ağrısız, ağrısız bir çekiş hissi hissettim. Kafa pelvisimde oldukça uzaktaydı, yani sıkıca yanık olması gerekiyordu. Sonra, bebeğimin çekildiği ve çekler için odanın yanına alındığı sırada ağladım. Matthew, önceden kararlaştırıldığı gibi, umbilikal kordonu kesmek için takip etti. Bebeğimiz kızımız cildi nazikçe sildiler ve cildimizdeki cuddles için göğsüme yerleştirildi. Mükemmel yüzüne baktım ve iyi olduğunu biliyordum. Tüm fedakârlıklar, diyetimi kontrol eden tüm sıkı çalışmalar, sağlıklı bir bebeğe sahip olmak için her an değerdi. Aşkla tamamen boğulmuş hissettim.
Plasenta vücudumu bıraktığı anda normalde tekrar yemeye başlayabileceğimi söylendi. Böylece üçümüz koğuşa yerleştikten sonra, Matthew dükkân satın almak için dükkânlara attı. Bu ilk lokma harika tadı vardı; tatlılık çok yoğundu!
Doğumdan altı hafta sonra GD için tekrar test edildim ve tamamen gitmiş olduğunu söyledim. Ama buna sahip olmak, tip 2 diyabetin daha duyarlı olduğum anlamına geliyor, bu yüzden şimdi yenidoğan aşaması bitti, yavaş yavaş kendimi mantıklı bir düşük şekerli diyete geri getiriyorum. GD tanısı, durumu kontrol edemediğiniz veya sağlıklı bir hamilelik ve bebeğiniz olamayacağı anlamına gelmez.
Üç şey arkadaşlara söylerdim
- Eğer GD tanısı varsa, diyetisyenlerinizin ne önerdiğini dinleyin, ancak diğer durumun da (veya durumu) düşünen diğer anneleri de görmeyi unutmayın. Yemek planı ve reçete önerileri için, gestationaldiabetes.co.uk paha biçilmezdi.
- Unutmayın, bu durum sadece birkaç hafta ya da ay boyunca, tüm yaşamınız için değil!
- Ne yiyemediğinize karar vermeyin ve kendinize yeni yaşam tarzınızın bebeğinizin yararına olduğunu hatırlatın.
