Bir masaj terapisti ve koçu olan 28 yaşındaki Natalie Lawrence, 12 yaşında kocası Lee ve oğlu Max ile Bedfordshire'da yaşıyor. Bize doğal, ilaçsız doğumunu anlatıyor.
Hamilelik sırasında profesyonel seviyede bir triatlet eğitimi aldım, hatta bisikletimi 32 haftaya kadar yarıştım. Ama aklımda oynanan bir şey - emeğin acısı. Sporda fiziksel acıya karşı yüksek bir toleransa sahibim, fakat doğumda kontrol dışı kalma fikri beni endişelendirdi.
>> OKUYUN: AĞRISI KADAR İHTİYACINIZ VÜCUDUMUZU GÜVENİYORUM
Sularım, gece son günümden 10 gün önce gece yarısı bozuldu. Sabah saat 2'de ilk kasılmalarımı hissettim. Onlar incitmedi, ama karnım ağrıyormuş gibi hissettim. Yumruğumdaki baskı beni uyutmamasına rağmen rahatladım. Zaman geçtikçe, duyular daha da yoğunlaştı. 10:00 itibariyle kasılmalar her beş dakikada bir oldu.
Emeğimin ne kadar kolay olduğuna inanamadım
Ben aktif bir insanım ve hareket etmeye devam etmek istedim, bu yüzden bebekler için araba koltuğu almak için mağazalara gittik. Kasılmalarım rahatsız oldu, ama acı vermedi. Emeğimin ne kadar kolay olduğuna inanamadım. Antrenman yapmaya ve ağrıyı engellemeye alışkınım. Bu benim ırklarımdan biri gibi hissetti!
“Bunu bir triatlon gibi deneyin ve deneyin” dedi. Final Son engele yaklaşıyorsun. ’
Eve döndüğümde, sümük tıkacı yerinden kalktı. Hastaneyi aradım ve içeri gelmesi söylendi. Daha uzun süre doğum yapmak için beklediğimde, daha büyük bir enfeksiyon riski olduğunu açıkladılar. Yumruğumdaki baskı her kasılma ile büyüyordu. Lee beni saat 10'a kadar sürdü ve ben bir iç sınav verildi. 5 am, ben 5cm dilate oldu. Annem bana ve Lee'nin koğuşuna katıldı. “Bunu bir triatlon gibi deneyin ve deneyin” dedi. Final Son engele yaklaşıyorsun. ’
Sabah 8 civarı, bana banyo yaptı. Bir sonraki saat boyunca, ılık suya uzanıp sakin ve rahat hissediyorum. Hala acı yoktu, sadece güçlü ama yönetilebilir bir baskı vardı. Birdenbire, karnımın üzerinde güçlü bir kramp süpürdü. Acilen tuvalete gitmem gerekiyormuş gibi hissettim. Lee ve Annem beni banyodan kurtardı. Looda oturduğumda, hissettiğim baskının sadece dibinde olmadığını fark ettim. İçgüdüsel olarak uzandım. Sürprizime bebeğin başını hissettim.
>> DAHA GERÇEK DOĞUM HİKAYELERİ OKUYUN
Ebe beni incelediğinde, “Aman Tanrım, itmeye başlamak zorunda kalacaksın!” Dedi. Yarışlarımda olduğu gibi, elime geçen her şeyi ben verdim. Bebeğin başının taç giydiği son aşamada bile acıyı hatırlamıyorum.
Sadece birkaç büyük itişten sonra, kafa, sonra vücut, dışarı kaymış. Öyleydi, güzel bir erkek çocuğa, Max'e ve ben dehşete düştüğüm acılardan hiçbirini almadım. Spor arka planımın zihnimi değiştirmeye yardım ettiğine ve bana doğal, ağrısız bir doğum sağladığına inanıyorum.
>> OKUYUN: DOĞUM GÜNÜ BİR ORGAZM GİBİ!
Arkadaşlarıma söyleyeceğim üç şey var
- Doğal olarak sportif olmasanız bile, bir devre sınıfında olduğunuzu veya emeğiniz sırasında bir egzersiz videosu çektiğinizi hayal edin. Unutmayın, rahatsızlık sadece geçicidir.
- Hamileyken, işte neler olacağını aşırı analiz etmemeye çalışın. Vücudun zaman geldiğinde ne yapacağını söylemesine izin ver.
- Her kasılma sırasında çığlık atmak yerine, bir adam gibi inilip inlemeye çalışın! İlk başta aptalca hissedebilirsin, ama derin sesler çıkarmak acıya gerçekten yardımcı olabilir.
